Makaleyi arkadaşlarınızla paylaşarak sitenin geliştirilmesine yardımcı olun!
Antik dünyada aslan, besin zincirinde en üst konum için insanlarla yarıştı. İnsan uygarlığının başladığı bölgelerde, en büyük kara avcısını işaretlerler.
İnsanlar bu yaratıklardan hem korktular hem de saygı duydular ve güçlerini onurlandırmak için suretlerinde heykeller yaptılar.
Çinliler, saraylarını ve anıtlarını koruyucu koruyucu aslanlarla süsleyen ilk kişilerdi. Gelenek, Hindistan'dan Doğu'ya yayılırken Budizm uygulamasıyla geldi. İlk olarak Han Hanedanlığı döneminden başlayarak, Asya aslanlarını betimleyen heykeller kısa sürede Güneydoğu Asya'ya yayıldı. Korudukları bina üzerinde manevi koruyucular olarak hareket ettiklerine inanılıyordu.
Aslanlar, Arthur efsanesinde de önemli bir rol oynamıştır. Chretien de Troyes'in ortaçağ romantizmi “Yvain, Aslan Şövalyesi”nde kahraman, bir aslanı yılandan kurtarır. Bu masal, aslanları, iyinin kötülüğe karşı güç ve cesaret yoluyla fethinin sembolü olarak sağlamlaştırdı.
Hal böyle olunca Londra'daki Trafalgar meydanındaki anıta, Bulgaristan'ın Sofya kentindeki Meçhul Asker Anıtı'na ve İsviçre'nin Luzern kentindeki çatışmalarda hayatını kaybeden İsviçreli Muhafızların anısına dikilen anıta aslanlar eşlik ediyor.
Aslan heykeli dövmesini giyen insanlar net bir iyi ve kötü algısına sahiptir. Hayat karmaşıklaşıyor ve çizgiler bulanıklaşıyor, ancak çekişme boyunca aslan heykeli dövmesini taşıyanlar, onları fırtınalı denizlerden güvenli koylara yönlendirmek için ahlaki pusulalarına güveniyorlar.
