Makaleyi arkadaşlarınızla paylaşarak sitenin geliştirilmesine yardımcı olun!
Kafatası, uzun zamandır birçok ideoloji ve duyguyla, özellikle de ölümlülüğe duyduğumuz ürkütücü hayranlıkla ilişkilendirilmiştir. Bununla birlikte, sembolün en eski kökenleri bile çok daha derin bir anlama işaret ediyor: kafatası, yaşamın bir kutlamasıydı.
Eski uygarlıklar, kişinin hayatındaki “değişimi”, yani etin alması gereken kaçınılmaz yola bir uyanışı işaretlemek için genellikle kafatası sembolünü ve dövmeyi uygulamıştır.
Birçok din, kafatasını çeşitli şekillerde yorumlamaya devam edecekti. İlk Hıristiyanlar, kafatasının, ruh ayrıldıktan sonra geride kalan insan kabuğunu temsil ettiğine inanırken, Kabala, kafatasını, sevilen birinin ölümünde yeniden doğuş ve umut işareti olarak tutardı. Dios de la Muerte'nin (Ölülerin Günü) şimdilerde ünlü olan boyalı şeker kafatasları ölümden sonra yaşamın devamını kutlar; şenliklerin sadece vücut bittiği için bitmediğine dair canlı bir mesaj.
Bugün kafatası dövmeleri, anatomik olarak kesin olandan Gotik olarak çökmekte olana kadar bir dizi stil ve modada giyilir. Birçoğu, ölüm veya sıkıntı karşısında zaferi ve hayatın kuralları ve ikiyüzlülükleri karşısında isyanı sembolize etmek için kafatası dövmesini tercih ediyor. Kafatası dövmesi, yaşam ve ölüme bir referanstan daha fazlasıdır, kullanıcının ikisi arasındaki çizgiyi geçme yeteneğinin işaretidir.
Güzellik ve çürüme, kafatasının en dokunaklı imalarıdır; resimli kurukafa-gül kombinasyonu, güçlü bir iyilik ve kötülük mesajı gönderir, eşit parçalardan oluşan bir karşıtlıktır. Kafatasını kendi dövme sanatınız için nasıl yorumlamayı seçerseniz seçin, hiçbiri anlamınızı yanlış anlamayacaktır.
